می خوام یه داستان بگم از یه مدرسه که خیلی بزرگه  بزرگتر از اونی که بخوای تصورش رو بکنی یه مدرسه به وسعت دنیا. تو این مدرسه کلی شاگرد هست. البته از خلقت آدم ابوالبشر این مدرسه به راه بوده ولی اون موقع شاگرداش فقط دو نفر بودن یه زن و یه مرد. ولی به مرور زمان شاگردای این مدرسه زیاد شدن. کم کم کار به جایی رسید که تعداد شاگردا از انگشتای دست تجاوز کرد. هر روز به تعداد شاگردای این مدرسه اضافه می شد و از او طرف هم بعضی شاگردا از مدرسه می رفتن بیرون . اسم این مدرسه دنیاست . تو این مدرسه بزرگ بعضی ها می دونستن شاگردن و واسه چی اومدن بعضی ها هم از همه جا بی خبر فقط برا خودشون ول می گشتن و مرتب از مدرسه در می رفتن و هی دنبال تفریح و از این جور چیزا بودن یه سری ها هم بعضی وقتا درسخون بودن و بعضی وقتا بازیگوش......

ادامه دارد

نوشته شده در سه شنبه 86/5/30ساعت 4:16 عصر توسط سروش نظرات ( ) | |